W roku 1976 wytwórnie filmowe szukały projektów dla uczczenia dwóchsetlecia istnienia Stanów Zjednoczonych. Dzięki sukcesowi, jakim okazał się Szampon, Ashby zyskał wpływ na hollywoodzkich decydentów i wykorzystał go, by wyreżyserować film biograficzny o legendarnym piosenkarzu folkowym Woodym Guthriem. Ashby'emu udało się nie tylko zrealizować obraz będący pewnym kandydatem do nagród Akademii, tak jak chciało tego studio United Artists (był nominowany do sześciu Oscarów, w tym za najlepszy film), lecz również odcisnąć w nim swoje autorskie piętno. Tak jak w wielu dziełach Ashby'ego z lat 70., głównym bohaterem jest tu młody człowiek starający się odkryć i poznać samego siebie. To właśnie niepokornemu reżyserowi zawdzięczamy niekonwencjonalną decyzję, by w roli Guthriego obsadzić Davida Carradine'a (przedtem znanego jedynie z serialu Kung fu). Był to strzał w dziesiątkę - być może dlatego, że zarówno Ashby, jak i aktor dzielili z Guthriem typowo amerykańskie zamiłowanie do włóczęgi. Nieżyjący już, wspaniały operator kamery Haskell Wexler zdobył zasłużonego Oscara za zdjęcia do tego filmu, w którym po raz pierwszy zostały wykorzystane ujęcia w technice Steadicam.
Oscary 1977 - najlepsze zdjęcia, najlepsza muzyka
(1929-1988) zasłynął początkowo jako montażysta (Oscar za dramat W upalną noc z 1967 roku), szybko jednak zajął się reżyserią. Jego filmy stały się wizytówką amerykańskiej rewolucji: korzystając z ciętego, inteligentnego dowcipu, Ashby został patronem Ameryki walczącej z rasizmem, wojną w Wietnamie czy zaściankowym konserwatyzmem.
1970 Właściciel / The Landlord
1971 Harold i Maude / Harold and Maude
1973 Ostatnie zadanie / The Last Detail
1975 Szampon / Shampoo
1976 By nie pełzać na kolanach / Bound for Glory
1978 Powrót do domu / Coming Home
1979 Wystarczy być / Being There